Pierwszy z serii artykułów na temat Balaramatattwy, będących fragmentami książki Circle of Friends [Krąg przyjaciół] autorstwa Swamiego Bhaktiwedanty Tripurariego, która wkrótce zostanie wydana w języku angielskim
Sędziwa mistyczka Paurnamasi, obleczona w szafranową szatę[1], roztaczająca blask niczym księżyc w pełni (którego nosi imię), przybywa do Wradży w towarzystwie burleskowego chłopca-bramina Madhumangali, który podaje się za ucznia Narady[2]. Ów uczeń, podobnie jak starsza pani, nigdy się nie starzeje. Czy to aby nie prawdziwy bramin, sam Narada? Nie odbiegajmy jednak zbytnio od tematu.
Czas ich przybycia zbiegł się z brzemiennością Jasiody, tak bardzo upragnioną przez całą społeczność pasterek i pasterzy, że pochłaniającą ich bez reszty w postaci lauljam – tęsknoty przypominającej tę, której dusza doświadcza podczas ciemnej nocy rozłąki ze swoim źródłem. Paurnamasi tę ciemność rozświetliła, ujawniając swą mistyczną wizję: męski potomek Nandy i Jasiody, którego z takim utęsknieniem pragnęli, następca tronu królestwa pasterzy, już znajduje się w łonie Jasiody!
W tym samym czasie ukradkiem, na czarnej klaczy, przybywa inna brzemienna kobieta, będąc oznaką pomyślności. Otrzymała imię gwiazdozbioru Rohini, który przedstawiany jest jako czerwonawa (aruṇa) krowa, zwiastująca obfite plony[3]. Druga matka, nosząca w łonie tego, który będzie najlepszym przyjacielem potomka Jasiody, uszczęśliwiona przywitała się z Jasiodą. Przyjaźń obu kobiet mogłoby przyćmić jedynie braterskie uczucie ich synów. harvest.3 Dziecko Rohiṇī przyszło na świat podczas pełni księżyca w monsunowej porze Śrawana, osiem dni przed narodzinami Jasiomati Nandany [Kryszny – przyp. tłum.]. Cóż można powiedzieć o jego wyglądzie, gdy nawet zwykłych zdarzeń nie da się w pełni oddać słowami? Ułomność słów nie każe nam jednak milczeć. Wszak on sam znajdował się daleko ponad medytacyjną ciszą, o której można mówić bez końca. Ten chłopiec o cerze, która skrzy się niczym kryształ, jak księżyc w pełni odbijający światło słońca, przyszedł na świat, aby sprawiać radość synowi Jasiody; aby odbijać jego blask, uprzystępniając go innym – tak, jak guru czyni to w odniesieniu do Boga.
Najbardziej zdumiewającym faktem związanym z jego narodzinami było to, że pomimo osobistego piękna oraz innych pomyślnych cech, praktycznie nie był świadom otaczającego świata. Odzyskał przytomność dopiero wtedy, gdy Jasioda wzięła go na kolana i przytuliła do łona, w którym wyczuł obecność brata. Taki osobliwy stan jego nieświadomości znikł zupełnie, gdy syn Jasiody – Kryszna – urodził się. Zaś on sam – Rama (Balarama) – jest najlepszym przyjacielem i starszym bratem Kryszny. Choć jest uosobioną sakhjarasą [nastrojem przyjaźni], jest wisznutattwą, a nie siaktitattwą. Obaj – Rama i Kryszna – to odpowiednio sewakabhagawan (sevaka-bhagavān) i sewjabhagawan(sevya-bhagavān).
Piękno Balaramy jest bezgraniczne. Jego stopy są miękkie jak lotosy; długie, silne ręce sięgają kolan, szeroki tors zdobią korale gundżamala (guñjā-mālā ); jego ciemne włosy upięte są w kok trzymany przez gęsty wianek z leśnych kwiatów. Jego cera nieskazitelna i biała niczym poświata księżyca. Oto Bhagawan usposobiony przyjaźnie: czasem służy pomocą, innym razem martwi się zachowaniem młodszego brata. Mędrcy zwą go Baladewą. Potężny, dowcipny, mądry, gustownie ubrany w granatowe szaty. Zdobi go ciemny piżmowy tilak. Kolczyk całuje go w policzek; ucho zdobi [również] lotos, wokół którego krążą pszczoły. O Balaramo o niskim głosie! Kiedy usłyszę wezwanie do podjęcia służby – dźwięk Twojego bawolego rogu?
Pozostałe artykuły z tej serii:
Balaramatattwa https://www.swamitripurari.eu/?p=2180 ]
Rama olśniewa tylko w powiązaniu z Kryszną https://www.swamitripurari.eu/?p=2193
[1]W Gopalaczampu Dżiwa Goswami odziewa Paurnamasi w szafranowe szaty pomimo tego, że jej imię odnosi się do księżyca w pełni oraz faktu, iż Rupa Goswami widzi ją w Radkakrysznaganoddesiadipice w bieli.
[2]Gopalaczampu 2.36.42 oznajmia: „Madhumangala jest komiczną antytezą Narady”. W Czajtanjaczaritamrycie 2.14.229 widzimy także Śriwasę w nastroju Narady zachowującego się jak Madhumangala. Tak jak swajambhagawan przejawia się w lilach (zabawach) poza Wradżą, podbnie też czynią jego towarzysze, tacy jak Madhumangala w postaci Narady. Pod względem lili oraz bhawy (nastroju), Madhumangala jest uczniem Narady, natomiast z punktu widzenia tattwy (prawdy filozoficznej) jest on źródłem, Narady.
[3]Aruna (aruṇa) – kolor czerwono-brązowy / rdzawy — jest barwą sakhjarati (nastroju przyjaźni). Wspomniana w tekście czarna klacz ma pomóc ukryć nocną eskapadę Rohini z Mathury do Wradży.