Niełatwo na Zachodzie spotkać kogoś, kto nie tylko rozumie teorię stojącą u podstaw wschodniej tradycji mistycznej, ale też potrafi ją z wdziękiem przedstawić. Jeszcze trudniej znaleźć współczesnego mistyka. Swami Tripurari uosabia jedno i drugie. Jest mistykiem, potrafiącym klarownie i przekonująco wyrazić nauki starożytnej duchowej tradycji. Słuchanie go i przebywanie w jego towarzystwie samo w sobie jest duchowym doświadczeniem.
Swami Tripurari spotkał swojego inicjującego guru, Śrilę A. C. Bhaktiwedantę Swamiego Prabhupadę wiosną 1972 roku. Wspomina, że kiedy spoczęło na nim wszystkowiedzące, życzliwe spojrzenie Śrili Prabhupady, poczuł jakby odnalazł zaginionego przyjaciela. Podczas lat służby, które potem nastąpiły, Śrila Prabhupada obdarzał go uczuciem i wielokrotnie wyrażał uznanie dla jego bezinteresownego zaangażowania oraz daru inspirowania innych. W powszechnie znanym liście z 1974 roku Śrila Prabhupada dał mu następujące polecenie: „Masz wolną rękę. Jesteś inkarnacją rozprowadzania książek. Zostań liderem i rób to, co potrzeba”. Stosownie do tych słów Swami Tripurari stał się przykładem niezależnego myśliciela, zdolnego zaoferować światu swą wnikliwą twórczość literacką. W 1975 roku Swami Tripurari został inicjowany przez Śrila Prabhupadę w wyrzeczony porządek życia- sannjasę.
Tuż przed odejściem ze świata Śrila Prabhupada zasugerował, że w razie potrzeby jego uczniowie mogą otrzymać dodatkowe nauki od jego brata duchowego, Śrili B. R. Śridhary Dewy Goswamiego. Zaszczepił te prorocze słowa w sercu Swamiego, który siedział u jego stóp. Jednak dopiero kilka lat później, wśród zamieszania, jakie nastąpiło po odejściu Śrili Prabhupady, dojrzały one stając się wskazówką, która głęboko ukierunkowała duchowe dążenia Swamiego.
Swami wspomina doświadczenie słuchania Śrili Śridhary Maharadży i służenia mu w ten sposób: „Gdy zaszło słońce przejawionych rozrywek naszego ukochanego mentora, Śrili A. C. Bhaktiwedanty Swamiego Prabhupady, ciemność ogarnęła świat. Nagle w mrokach nocy, księżycowy blask wykładów Śrili B. R. Śridhary Dewy Goswamiego zalał ścieżkę nowym światłem i dynamicznym wglądem, który rozświetlił mój wewnętrzny krajobraz, prowadząc mnie ku duszy Śrili Prabhupady i wisznuizmu gaudija”. Towarzystwo i nauki Śrili B. R. Śridhary Dewy Goswamiego gruntownie wpłynęły na Swamiego, który inspirowany jego wskazówkami, zaczął inicjować własnych uczniów w 1985 roku.
Dziś Swami Tripurari mówi o sobie jako o połączeniu łaski tych dwóch świętych: Prabhupady i Śridhary Maharadży. Swój czas dzieli między założone przez siebie trzy samowystarczalne społeczności: Madhuwan – sześćdziesięciohektarowy, usytuowany w tropikalnej dżungli Kostaryki klasztor, a zarazem ustronie medytacyjne; Audarję – klasztor znajdujący się na szczycie góry, w sekwojowym lesie północnej Kalifornii oraz Saragrahi – ośrodek medytacyjny w Północnej Karolinie. Podróżuje również po świecie, w tym raz w roku do Polski, dzieląc się duchowym doświadczeniem. Swami Tripurari jest autorem wielu książek, felietonistą Belief.com i czasopisma Ananda. Publikuje odpowiedzi na liczne pytania nadsyłane przez Internet w tzw. Sangach, które ukazują się na naszej stronie.
Wśród opublikowanych przez Swamiego książek znajduje się studium Tattwasandharby Dżiwy Goswamiego oraz Śikszasztaka Śri Czajtanji. Swami wydał również Bhagavad-gita: Its Feeling and Philosophy i Upaniszad Gopalatapani. Jego Estetyczna wedanta – święta ścieżka namiętnej miłości (niedawno wydana w języku polskim) została nominowana przez Klausa K. Klostermaiera z Uniwersytetu Manitoby do nagrody Grewemeyera. W recenzji napisał on: „Przepiękny i subtelny język Estetycznej wedanty uprzystępni klasyczną rasalilę tym adeptom duchowości, którzy nie znają zbyt szczegółowo religii ani i filozofii Indii. Przepełniony pietyzmem nastrój czyni z niej samej osobne dzieło klasyki religijnej”. Zgodnie z opinią Yoga Journal książka ta naświetla „głębię i praktyczność ścieżki oddania”. O kolejnej książce Swamiego – Rasa – Huston Smith napisał: „Jest to chyba najbardziej pomocne objaśnienie tradycji bhakti, na jakie się natknąłem. Dziękuję za jej napisanie”. Książka Form and Beauty była nominowana do nagrody Benjamina Franklina. Recenzując wydanie Bhagawadgity Swamiego w Yoga Journal, Phil Catalfo nazwał ją „rodzajem podyplomowego kursu kulturowych, metafizycznych i duchowych nauk zawartych w Bhagawadgicie”. Uznany znawca hinduizmu i Bhagawadgity z Uniwersytetu McGill, Arvind Sharma, w Journal of Vaisnava Studies chwalił tę edycję za „oryginalność wskazówek, a nie jedynie nowatorstwo”.
Elastyczny, a przy tym dynamiczny, śmiały i bezkompromisowy przekaz Swamiego Tripurariego zakorzeniony jest w głębokim duchowym doświadczeniu. Wychodząc naprzeciw krnąbrnym sercom, ma moc zawracania ich w kierunku ich prawdziwego domu. Mimo urzeczywistnienia wzniosłych prawd duchowych, Swami Tripurari jest łatwo dostępny i skromny.
Nosi, jak sam mawia, „małą aureolę”, zaś wymiaru jego życia wewnętrznego można doświadczyć być może bardziej za pośrednictwem jego uczucia dla innych, niż czegokolwiek innego.